خلاصه
دراین این مقاله ارتباط بین تامین مالی نابه هنجار خارجی و اقلام تعهدی نابه نجار به وسیله تمرکز جداگانه بر روی اقلام تعهدی سرمایه در گردش و اقلام تعهدی بلند مدت مورد بررسی قرار گرفت. ما فهمیدیم که تامین مالی خارجی و اقلام تعهدی پرتفوی کاهش خطر، نه تنه امولد بازده بالاتری است بلکه همچنین فرصتهای آماری آربیتراژی را تشکیل می دهد. تجزیه و تحلیل سطح پرتفولیو و سطح شرکتها از طریق رگرسیون مقطعی نشان می دهد که توانایی معیارهای تامین مالی خارجی در پیش بینی بازده سهام همچنان پس ازکنترل اقلام تعهدی سرمایه در گردش به قوت خود باقیست. به هر حال این توانایی با کنترل اقلام تعهدی بلند مدت به طور قابل ملاحظه ای کاهش می یابد. نتایج ما با شکست سرمایه گذاران برای تشخیص سرمایه گذاری بیش از حد مرتبط با فعالیت و یا مدیریت فرصت طلبانه عایدی ها مطابقت دارد.