مقدمه
بی شک عصر حاضر که بنام عصر اینترنت و عصر فناوری اطلاعات و دانش رقم خورده است همه ارکان زندگی انسان را دچار تغییر و تحول نموده است. مشخصه این عصر حذف پارادایم های اصلی قرن گذشته و جایگزین مواردی همانند حذف زمان و مکان، افزایش پیچیدگی و نگرش به اطلاعات به مثابه قدرت و ثروت به جای پارادایم های گذشته است. آنچه که پیامد این جایگذ اری است تغییر عمیق سیمای سازمان, بنگاه و اساسا هر گونه جمعیت انسانی است که بدلایل رشد فناوری می توانند به طور توزیع شده توسعه یافته و از امکانات و منابع یکدیگر بهره بگیرند بی شک در چنین صورتی با وجود سیستم ها و مکانیزم های متعدد و توزیع شده آن چیزی که می تواند به شدت بر روی زندگی مردم تاثیر گذارده مسئله شفافیت و همروندی در این نوع سیستم ها است که در غیر این صورت استفاده از آنها را به شدت غیر کارامد می کند. سرویس گرائی از جمله راه حلی در فناوری اطلاعات بوده که اگر بدرستی فهم شده و بدرستی به کار گرفته شود می تواند مسئله شفافیت و همروندی سیستم های توزیع شده را به طور قطعی حل کند.
همانند سرنوشت همه مفاهیم دیگر فناوری اطلاعات، سرویس و سرویس گرائی نیز در قرن حاضر از مفهومی فنی و مهندسی به مفهومی عمومی و به اصطلاح پوپولیستی تبدیل شده و همه به طور کلی از ان به جا و نابه جا استفاده می کنند. این واقعیت، استفاده از این مفهوم را در عمل دچار مشکل کرده و در وحله اول فهم و درک اولیه ان را دچار مشکل می کند. بدلیل انفجار اطلاعاتی در عصر حاضر و توسعه و انتقال دانش در عرصه های مختلف فهم مفاهیم چند بعدی به کار گرفته شده در عصر حاضر براحتی میسر نبوده و به ویژه این در باره مفاهیمی صادق است که مدلول آن ذهنی بوده و به تعبیر ابن سینا ثانویهاست. در چنین حالتی و حتی در هنگامی که مدلول عینی و ملموس باشد می توان با بهکارگیری مفهوم استعاره (بکار گرفته شده و معرفی شده در هوش مصنوعی مدرن و علوم شناختی) مشکل مزبور را حل نموده و فهمی درست را در ذهن متبادر کرد. به این ترتیب رساله حاضر تلاشی است در راستای درک و فهم درست استعاره های سرویس و معماری سرویس گرائی و بهکارگیری درست آن در عمل به طوری که بتواند در سیستم های توزیع شده به کار گرفته شده و مسائلی نظیر شفافیت، همروندی، قابلیت استفاده مجدد، دسترس پذیری و امثالهم را در سطح معماری و مهندسی حل کند.