مقدمه
پژوهشهای عملی هر چند ناچیز باشد، قابل توجه است. که اگر چیزی بر دانستنیها نیافزاید، کم ننموده و اگر برای پیشرفت دانش راه تازه ای باز ننماید، مسدود هم نمی کند. آنها که با بضاعت مختصر علمی قدم اول را برمی دارند، بالطبع در پی قدم دوم بوده و بدنبال اندوخته بهتری می روند.
اگر به بخش ترکیبات آرسنیکی این پروژه تحقیقاتی، اجمالی شود. اهمیت این ماده در دانش دامپزشکی محرز می گردد.
با علم به اینکه داروهای آرسنیکی قسمت عمده ای از داروها را تشکیل داده و صنعت داروسازی هر روز ترکیبات گوناگونی را از این دارو به بازار می فرستد، مطالعه و بررسی آن خصوصاً از نظر سم شناسی شایان توجه می باشد.
از سالها قبل مسأله اعتیاد بوسیله این دارو مورد دقت علماء فن بوده و عده ای برای چالاکی و تقویت از آن استفاده می کردند. حتی در روم قدیم، بخصوص زنها برای طراوت و وجاهت ظاهری متوسل به این دارو می شدند.
و یا برای انبساط و نشاط سگهای پرقیمت شکاری و یا پاسبان و یا حیواناتی که می خواستند آنها را فربه و چالاک به مشتری عرضه نمایند، بدون اینکه توجه به خطرات و زهرآگینی آن داشته باشند از این دارو استفاده می کردند.
در رابطه با زهرآگینی آرسنیک، زنها و ندیمه های سابق گرداننده اصلی این کشمکش بوده و حتی اطلاعات سم شناسی آنان بیش از گیاه شناسان و متخصصین شناسی زمان خود بوده است.
نمونه های تاریخ شاهد این مدعا می باشد. از آن جمله کاترین دومدیسی، ملکه فرانسه، دختران بورژیا، کاترین ملکه روسیه و امثال آنها که برای نابود کردن و انتقام کشیدن و انجام مقاصد شیطانی خود متوسل به زهر می شدند و جنایات بیشماری مرتکب شده اند. اینان دستگاه و تشکیلات وسیعی برای جمع آوری و شناسایی زهرهای مهلک در اختیار داشتند.
آرسنیک از زهرهای کشنده ای است که قرنها پیش، بوجود آن پی برده اند و در حیوان یا انسان برای تبهکاری و یا خودکشی استفاده کرده اند.
تاردیو 288 موردی زهرآگینی در انسان و یا حیوان یادداشت کرده است که 195 مورد آن بوسیله اسید آرسنیو انجام شده است (3). چون کمترین مقدار این زهر در بدن از راه تجزیه شیمیایی حتی مدتی پس از مرگ هم تشخیص داده می شود لذا امروزه تبهکاری کمتری با این زهر اتفاق می افتد و بیشتر توجه به خواص درمانی آرسنیک معطوف می باشد.