مقاله محمدتقی بهار

زمینه فعالیت: شاعر، روزنامه نگار، ادیب، تاریخ نویس، و سیاست مدار

تولد: ۱۲ ربیع الاول، ۱۳۰۴ ه. ق. / ۱۷ آذر، ۱۲۶۵ / ۸ دسامبر، ۱۸۸۶ مشهد، ایران

مرگ: ۱ اردیبهشت ۱۳۳۰ / ۲۲ آوریل، ۱۹۵۱ تهران، ایران

محمدتقی بهار (۱۷ آذر ۱۲۶۵ تا ۱ اردیبهشت ۱۳۳۰) ، ملقب به ملک الشعرا شاعر، روزنامه نگار، ادیب، تاریخ نویس، و سیاست مدار ایرانی بود.

محمدتقی در مشهد به دنیا آمد. او فرزند میرزا محمدکاظم صبوری بود که قبل از وی لقب ملک الشعرا داشت. پس از مرگ صبوری در سال ۱۳۲۲ ه. ق. منصب وی و لقب ملک اشعرا به دستور مظفرالدین شاه قاجار به محمدتقی هجده ساله رسید. در دوران استبداد صغیر در سال ۱۳۲۸ ه. ق. بهار به مشروطه طلبان خراسان پیوست و در انتشار روزنامهٔ خراسان با آنان همکاری کرد. وی شعرهایی را در این روزنامه چاپ می کرد، از جمله شعر معروف «کار ایران با خداست» با مطلع «با شَهِ ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست». این روند تا فتح تهران در ۱ رجب ۱۳۲۷ ه. ق. (۲۸ سرطان ۱۲۸۸) به دست مشروطه طلبان و استعفای محمدعلی شاه ادامه یافت.