چون
حکمت خداوند در آفرینش نفس انسانی با خصوصیت و ویژگی صورت بشری که مقام و
مرتبه متوسط میان آخرین مراتب تجسم و اولین مدارج تجرد است ادراک عالم
وحدت محض و کثرت محض است، انسان را ذو وجهین و ذو قوتین آفرید تا وجهی به
حق داشته باشد و وجهی به خلق. و در وجود او قوه ای لطیف بنا نهاد تا بواسطه
آن مناسبتی که با عالم وحدانی می یابد، آن را درک کند و آن قوه عقل بالفعل
است و قوه دیگر که مادی و جسمانی است تا کثرات جسمانی را همان گونه که
هستند بیابد.
ادامه دارد (Full-text)