مقاله بیماری ترومای چشمی

خلاصه

چشم از راههای مختلفی می تواند دچار آسیب شود. تروما به عنوان یکی از علل کاهش دید و دوبینی و فلج زوجهای حرکتی چشم مطرح است. یکی از علل ترومای چشم و آسیب بینایی نیز همراهی ضربه مغزی با آسیب به چشم می باشد. هدف ما از این مطالعه شناخت بیشتر شیوع فلج زوجهای حرکتی چشم در افراد دچار ضربه مغزی و ضربه به سر بوده است.

این مطالعه از نوع توصیفی – تحلیلی و به روش Case Series انجام گرفته است که در بهار و تابستان 1385 و بر روی 300 نمونه از بیماران ضربه مغزی و بستری در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان شهید رهنمون یزد صورت گرفته است.

میانگین سنی جامعه مورد بررسی 46 سال با محدوده سنی 1 تا 87 سال بوده است. 242 نفر (1/81%) از آنها را مردان و 58 نفر (9/18%) را زنان تشکیل می دادند در مجموع 7 نفر دچار فلج زوجهای حرکتی چشم بودند که 5 نفر از آنها (71%) مرد و 2نفر (29%) زن می باشند.

در گروه سنی 14-1 سال، شیوع ضایعات فلجی بیشتر بوده است.

در بررسی توزیع فراوانی وضعیت بینایی بیماران و مشکلات چشمی، دوبینی از همه شایعتر بود (6/6%) از کل بیماران بستری شده 202 نفر سطح هوشیاری طبیعی داشتند (3/67%) و تنها 8 نفر GCS کمتر از 8 داشته اند (7/2%)

از نظر فلج اعصاب حرکتی چشم، عمده درگیری عصبی در زوجهای 4 و 6 دیده می شود. در مجموع 7 نفر از بیماران فلج پایدار عصبی پیدا کرده اند. و 23 نفر دیگر فلج گذرای اعصاب حرکتی چشم را نشان داده اند.

بیشترین آسیب وارد شده مربوط به هماتوم ساب دورال و ساب آراکنوئید است که هرکدام در 9/22% موارد دیده می شود.

ارتباطی بین سن و جنس و نوع فلج عصب نیز وجود نداشت.

Conclusion: هر چند فلج اعصاب کرانیال در ترومای به سر خیلی شایع نمی باشد لیکن لزوم توجه به معاینات چشم پزشکی در موارد ضربه مغزی وجود دارد از طرفی با توجه به عدم شناخت دقیق علل منجر به ضایعات حرکتی چشم نیاز به تحقیقات وسیعتر بعدی می باشد.   

فصل اول:

مقدمه و کلیات

مقدمه

تروما به سر از شایعترین حوادث و تروماهای موجود در جوامع بشری و از جمله در کشورما می باشد که از علل شایع مرگ و میر نیز به شمار می آید. آسیب پذیری در بچه ها بیشتر مشاهده می شود. این آسیب از درجات متفاوتی برخوردار است و از حالت خفیف تا شدید متغیر است که با توجه به آن، میزان GCS در هر کدام در محدوده خاصی قرار می گیرد.

بیماران ترومای مغزی مستعد عوارضی از قبیل خونریزی، شکستگی جمجمه، آسیب به عروق مغزی، کانتوژن مغزی و ... می باشند که می تواند باعث تغییر عملکرد یا فلج اعصاب کرانیال و از جمله اعصاب حرکتی چشم گردد. از این جهت معاینه کامل بیماران ضربه مغزی جهت بررسی ضایعات همراه اقدامات و مراقبتهای پزشکی ضروری می باشد.

آسیب به جمجمه با مکانیزم های متفاوتی منجر به آسیب اعصاب حرکتی چشم می گردد. از اینرو، تظاهرات بالینی، از حالت خفیف تا شدید، متغیر است. با بررسی های تکمیلی و اقدامات پاراکلینیک، می توان محل ضایعه را تشخیص داده و نسبت به اقدامات بعدی، تصمیم گیری نمود.