بلیچینگ بیرونی دندان و مواد ترمیمی
چکیده
تقاضا برای دندانپزشکی زیبای پیوسته رو به ازدیاد است و تمایل بیماران به داشتن دندان هایی با ظاهر زیبا افزایش مییابد. عمده ترین هدف بیشتر بیماران برخورداری از دندانهای هر چه سفیدتر است. با این حال، هنگام بلیچینگ یا سفید کردن دندانها توجه به برخی نکات احتیاطی الزامیست. طی دهه گذشته، در مطالعات متعدد تاثیر سفید کننده ها بر مواد ترمیمی ارزیابی شده است. در این مقاله تاثیر کلینیکی بلیچینگ بر روی ترمیم های آمالگام، پرسلن، اورموسر، گلاس آینومر، کامپومر و رزین کامپوزیت مورد بحث قرار می گیرد.
واژه های کلیدی: بلیچینگ دندان، تاثیر بر مواد ترمیمی، سفیدکننده های هفدان، آمالگام، کامپوزیت های هفدانی، سرامیک، برسلن، اورموسر، رزین کامپوزیت، کامپومر، گلاس اینومر، تغییر رنگ دندان ها، میکروهاردنس، ریزسختی، خشونت سطحی
مقدمه
با رواج بیشتر بلیچینگ دندانی، بسیاری از بیماران این درمان را به دلایل زیبایی انتخاب می کنند. در اغلب موارد فرد خواستار دندان های سفیدتری است و در سایر موارد بلیچینگ به منظور برطرف کردن تغییر رنگهای داخلی مرتبط با فلوراید، نکروز پالپ، تتراسایکلین، مصرف دخانیات و نوشیدن چای، قهوه یا سایر نوشیدنیهای رنگزا انجام می گیرد. با رواج بیشتر بلیچینگ و عرضه فرآورده های جدید، بسداری از محققان اثرات این محصولات را بر روی دندانها و مواد ترمیمی مورد مطالعه قرار داده اذد. بنظر میرسد پراکسید هیدروژن (HP) و کاربامید پراکساید (CP) ، بعنوان رایج ترین سفید کننده ها، می توانند خواص فیزیکی ترمیم های دذدانپزشکی از قبیل رنگ، خشونت سطحی، سختی و نشت یونی را تغییر دهند. در این مقاله، تغییرات مواد ترمیمی در اثر بلیچینگ از جنبه کلینیکی مورد بحث قرار گرفته است.
