اختلالاتی به نام کم توجهی، بیش فعالی

چکیده

گاهی اوقات، ممکن است در نشستن هم مشکلاتی داشته باشیم و رفتارهای انگیزسی خود را کنترل کرده و به آن ها توجه کنیم. برای بعضی از افراد این مشکلات آنقدر فراگیر و دامنه دار هستند که این مشکلات، در زندگی شان شامل خانه، تحصیل، اجتماع و کارشان، تاثیر گذار می باشند. باید توجه داشته باشیم که اختلالات کم توجهی، بیش فعالی، یکی از شرایط عصبی- بیولوژیکی در افراد می باشد که 58 % کودکان محصل را تحت تاثیر قرار می دهد که نشانه هایش در دوران بلوغ به 60 درصد موارد می رسد (یعنی 4 درصد در دوران بلوغ بیشتر می شود). مشخصه آن پایین آمدن سطح تمرکز، انگیزه و فعالیت بیش از حد می باشد. اگر چه افرادی با این اختلالات ممکن است بتوانند در زندگی موفق باشند اما بدون تشخیص و درمان مناسب، اختلالات کم توجهی، بیش فعالی، ممکن است عواقب جدی تری را به دنبال داشته باشند که شامل عدم موفقیت تحصیلی، استرس و پریشانی در خانواده، افسردگی، مشکل در ارتباط بر قرار کردن، مصرف مواد مخدر، خجالتی بودن، ریسک صدمات اتفاقی و شکست کاری می باشند. بنابراین تشخیص زود هنگام و درمان آن اهمیت زیادی دارد. علوم پزشکی در سال 1902 دانش آموزانی را که دارای بی انگیزگی، عدم تمرکز و فعالیت های غیر طبیعی داشتند را مورد بررسی قرار داد تا آن زمان به این اختلال نام های زیادی را نسبت می دادند نام هایی مثل اختلالات مغزی- کو دکانی با عکس العمل شدید و اختلال عدم تمرکز به دلیل جنب و جوش و عدم جنب و جوش فرد. به دنبال انتشار ویرایش چهارم کتاب بررسی و تشخیص اختلالات این مشکل به نام اختلالات کم توجهی، بیش فعالی نام گذاری شد. نام کنونی نشان دهنده اهمیت قدرت تمرکز در این اختلال و همچنین مشخصه های دیگر این اختلال مانند بی انگیزگی و فعالیت های بیش از اندازه در فرد می باشد.